چهارشنبه سوری سنتی در کرمان

یکی از آیین‌های سالانه‌ی ایرانیان چهارشنبه
 سوری یا به عبارتی دیگر چارشنبه
 سوری است. ایرانیان آخرین سه‌شنبه‌ی
 سال خورشیدی را با بر افروختن آتش و پریدن
از روی آن به استقبال نوروز می‌روند.
چهارشنبه سوری، یک جشن بهاری است
که پیش از رسیدن نوروز برگزار می‌شود.
مردم در این روز برای دفع شر و بلا و برآورده
شدن آرزوهایشان مراسمی را برگزار می کنند
 که ریشه‌اش به قرن‌ها پیش باز می گردد.
مراسم ویژه‌ی آن در شب چهارشنبه صورت می‌گیرد
 برای مراسم در گوشه و کنار
 کوی و برزن نیز
 بچه‌ها آتش‌های بزرگ می افروزند
و از روی
 آن می پرند و ترانه
(سرخی تو از من ، زردی من از تو ) می‌خوانند.

مراسم چهارشنبه سوری: بوته افروزی

در ایران رسم است که پیش از پریدن آفتاب،
هر خانواده بوته‌های خار و گزنی را که از پیش
 فراهم کرده اند روی بام یا زمین حیاط خانه و
یا در گذرگاه در سه یا پنج یا هفت «گله» کپه می‌کنند.
 با غروب آفتاب و نیم تاریک شدن آسمان، زن و مرد
و پیر و جوان گرد هم جمع می‌شوند و بوته‌ها را آتش می‌زنند.
در این هنگام از بزرگ تا کوچک هر کدام سه بار
 از روی بوته‌های افروخته می‌پرند، تا مگر ضعف و زردی
 ناشی از بیماری و غم و محنت را از خود بزدایند
و سلامت و سرخی و شادی به هستی خود بخشند.
مردم در حال پریدن از روی آتش ترانه‌هایی
 می‌خوانند: "زردی من از تو ، سرخی تو از من"، "
غم برو شادی بیا ، محنت برو روزی
 بیا"، "ای شب چهارشنبه ، ای کلیه جاردنده ، بده مراد بنده"
خاکستر چهارشنبه سوری، را نحس
 می‌دانند، زیرا مردم هنگام پریدن از
روی آن، زردی و ییماری خود را، از راه
جادوی سرایتی، به آتش می دهند و در
 عوض سرخی و شادابی آتش را به خود
 منتقل می کنند. سرود "زردی من از تو / سرخی تو از من"