خندهایت تماشایی است ای کودک...

رویاهای کودکی ام
همه بهانه ی من بود
برای زندگی .
کودک زندگی ام
وقتی بزرگ شد
بهانه می گرفت
برای کودکی ام. 

  

اجازه هست تو شعر من، اثر بذاره خنده هات؟ ..... صدای طپش قلبم را میشنوی که فریاد
میزند دوستت دارم؟ دوست ندارم که بگویم دوستت دارم. ... عجب آدم بد خلقی بود!! ولی
ای کودک زیبای دلم ,آن ور سکه تماشا دارد ..... بیدار باش من با سبدی پر از بوسه می
آیم و آن را قبل از چیدن روی گونه هایت می کارم تا بدانی ای خوبم دوستت دارم ...  

..................................................................................................................

این عکس را خیلی خیلی خیلی دوست دارم  

هر زمان بهش نگاه می کنم به آرامش عجیبی میرسم 

این عکسو تفدیم می کنم به یکی از بهترین دوستانم...